«110. SİZ insanlara hizmet için en hayırlı (merkezde bir) ümmet olun;
iyiliği emredin, kötülükten men edin
ve
Allah’a iman edin.
Kitap ehli de inansalardı elbette kendileri için hayırlı olurdu.
Onlardan iman edenler de var.
Ama birçoğu fasık/yoldan çıkmış kimselerdir.
111. Onlar size eziyetten başka bir zarar veremezler.
Eğer sizinle savaşa girecek olsalar,
size arkalarını dönüp kaçarlar.
Sonra onlara yardım da edilmez.
112. Onlar nerede bulunurlarsa bulunsunlar,
Allah’ın
ve
(mümin) insanların güvencesine sığınmadıkça,
kendilerini zillet kaplamıştır.
Onlar Allah’ın gazabına uğradılar ve yoksulluk onları kapladı.
Bunun sebebi onların;
Allah’ın ayetlerini inkar ediyor
ve
peygamberleri haksız yere öldürüyor olmaları idi.
Bütün bunların sebebi ise isyan etmekte
ve
(Allah’ın koyduğu) sınırları çiğnemekte oluşları idi.
113. Onların (Kitap ehlinin) hepsi bir değildir.
Kitap ehli içinde gece saatlerinde (uyanık kalıp) ayakta duran,
boyun eğerek (uygulamak üzere) Allah’ın ayetlerini okuyan,
bir topluluk da vardır.
114. Onlar,
Allah’a ve ahiret gününe inanırlar.
İyiliği emrederler. Kötülükten men ederler.
Hayır işlerinde birbirleriyle yarışırlar.
İşte onlar salihlerdendir/iyi işler yapanlardandır.
115. Onlar ne hayır işlerlerse karşılıksız bırakılmayacaklardır.
Allah kendisine karşı gelmekten sakınanları bilir.
116. İnkar edenlerin ne malları ne evlatları,
onlara Allah’a karşı bir yarar sağlar.
İşte onlar cehennemliktirler.
Onlar orada ebedi/sürekli/sonsuz kalacaklardır.
117. Onların bu dünya hayatında harcadıkları malların durumu,
kendilerine zulmeden bir topluluğun
ekinlerini vurup mahveden kavurucu
ve
soğuk bir rüzgarın durumu gibidir.
Allah onlara zulmetmedi.
Fakat onlar kendi kendilerine zulmediyorlar.» [AL-İ İMRAN SURESİ’nden]
Bir cevap yazın