Her topluluğun çekişmesi genelde kıskançlık yüzündendir!..
Bu bir insanlık özeleştirisidir!..
Yani şimdiye kadar İslâm öncesi gelen kitabın sahipleri ile bugün Kur’an’ın sahipleri arasında olan çatışmalar genelde ihtiras ve kıskançlık yüzündendir. Aynıca şekilde bu çatışmalar kitabın sahipleri arasında da olagelmiştir. Günümüzde Kur’an diyen (Kur’an Ehli) insanlar arasında da aynı çatışmalar sözkonusudur. İstiyor ki insanoğlu hep ben en iyisini ve güzelini anlayayım; benden başka kimse benim gibi ya da bizim gibi anlamasın. Biri ya da birilerinin kendileri gibi hatta kendilerinden daha güzel anladıklarını görünce adeta çıldırırlar. İşte bugünlerde bizim aramızda olan çatışmalar da öz itibariyle bu yüzdendir.
Oysa; birbirlerinin ilminden faydalanmaları gerekirken!..
Birbirlerine; birbirimize kazandırdığımız bu güzelliklerden, güzel anlayışlardan dolayı teşekkür etmemiz gerekirken!..
Vay efendim sen nasıl benim kadar veya bizim kadar güzel anlarsın, kavrarsın!..
İşte bu mesele ta Peygamberimiz sav. zamanına kadar ve hatta ta Hz. İsa’ya kadar, Hz. Musa’ya kadar ve dahi ta Hz. Adem’e kadar gittiği gibi; ADEM ile İBLİS’in mücadelesine kadar uzanır, diye düşünüyorum…
Onun için bu kıskançlığın temelinde: BEN SENDEN DAHA HAYIRLIYIM, Ben senden daha üstünüm, Ben senden daha çok ve daha güzel bilgiyle donaltıldım. Onun için de Allah’a kafa tutarken: Beni ondan daha iyi ve güzel donatmıştın, neden bu şerefi ona verdin?!..
İşte bütün bu tartışmaların, kavgaların nedeni budur, diye düşünüyorum.
Allah’ın adıyla
«14. Onların, ancak kendilerine ilim geldikten sonra
gruplara ayrılmaları/ayrılığa düşmeleri;
aralarındaki kıskançlık
ve
çekişme (benlik davası) yüzündendir!
Eğer Rabbinden belli bir süreye kadar
erteleme sözü geçmiş olmasaydı,
elbette aralarında hüküm verilmiş, iş bitirilmiş olurdu.
Şüphesiz onların ardından kitaba mirasçı olanlar ise,
onun hakkında işkillendiren/kuşkulu bir şüphe içindedirler.
15. İŞTE bunun için sen davet et
ve
emrolunduğun gibi dosdoğru hareket et!
Onların hevalarına/boş arzularına/isteklerine uyma!
De ki: “Allah’ın indirdiği/gönderdiği her kitaba inandım!
Aranızda adaleti sağlamakla emrolundum!
Allah bizim de Rabbimiz, sizin de Rabbinizdir.
Bizim yaptıklarımız bize, sizin yaptıklarınız da size.
Sizinle aramızda bir çekişme/didişme/benlik davası yok!
Allah hepimizi bir araya toplayacaktır
ve
dönüş O’nun katınadır.”» [ŞURA SURESİ’nden]
«109. Kitap ehlinden birçoğu hak kendilerine belirdikten sonra dahi,
içlerindeki kıskançlıktan ötürü sizi,
imanınızdan sonra küfre döndürmek isterler.
Siz şimdilik,
Allah onlar hakkındaki emrini getirinceye kadar affedin/geçin,
sinirlenmeyin.
Şüphesiz Allah gücü herşeye hakkıyla yetendir.» [BAKARA SURESİ’nden]
«213. İNSANLAR tek bir toplumdu.
Allah müjdeciler
ve
uyarıcılar olarak peygamberler gönderdi ve beraberlerinde,
insanların anlaşmazlığa düştükleri şeyler konusunda,
aralarında hüküm vermek üzere kitapların içinde,
insan hak ve özgürlüklerini bildirdi.
Kendilerine apaçık ayetler geldikten sonra o konuda ancak;
kitap verilenler,
aralarındaki kıskançlık yüzünden anlaşmazlığa düştüler.
Bunun üzerine Allah,
(peygamberine) bildirdiklerine iman edenleri,
kendi izniyle, onların tartışıp durduğu gerçeklere ulaştırdı.
Allah yola gelmek isteyeni doğru yola ulaştırır.
214. Yoksa siz, sizden öncekilerin başına gelenler,
sizin de başınıza gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız?
Peygamber
ve
onunla beraber inananlar;
“Allah’ın yardımı ne zaman?” diyecek kadar;
darlığa
ve
zorluğa uğramışlar ve sarsılmışlardı.
İyi bilin ki, Allah’ın yardımı pek yakındır.» [BAKARA SURESİ’nden]
Bir cevap yazın