Hadisleri toptan reddedenler, Kur’an’dan bir ayeti delil gösterirler: Oysa Allah, Rasûlünü yalancı çıkarmak için ayet ile destek vermez!..

Hadisleri toptan reddeden(inkâr eden)ler,

Kur’an’dan bir ayeti delil gösterirler:

Oysa Allah;

Rasûlünü yalancı çıkarmak için ayet ile destek vermez!..

 

Bu Sure’nin son ayetine lütfen dikkat edelim:

«50. Peki onlar bundan (Kur’an’ın verdiği haberden) sonra,
hangi habere inanacaklar?» [Bizim Meal’den alıntıdır.]

|

فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ

Fe bi eyyi hadîsin ba’dehu yu’minûn(yu’minûne).

1.	fe	: artık
2.	bi eyyi	: hangisine, hangisi
3.	hadîsin	: söz
4.	ba’de-hu	: ondan sonra, bundan başka
5.	yu’minûne	: inanırlar, inanacaklar

|

İmam İskender Ali Mihr	:	Bundan başka artık hangi söze inanacaklar?
Diyanet İşleri	:	Onlar artık ondan (Kur’an’dan) sonra hangi söze inanacaklar?
Abdulbaki Gölpınarlı	:	Bundan sonra artık hangi söze inanırlar ki?
Adem Uğur	:	Onlar artık bundan (Kur’an’dan) sonra hangi söze inanacaklar?
Ahmed Hulusi	:	Artık Ondan (Kurân’ın verdiği bu büyük haberden) sonra hangi söze iman ederler?
Ahmet Tekin	:	Onlar, Kur’ân’a inanmıyorlarsa eğer, hangi söze, hangi kitaba iman edecekler?
Ahmet Varol	:	Bundan sonra hangi söze inanacaklar.
Ali Bulaç	:	Artık onlar, bundan sonra hangi söze inanacaklar?
Ali Fikri Yavuz	:	Artık (bu ahmaklar) Kur’an’dan sonra hangi söze inanacaklar?
Bekir Sadak	:	Kuran’dan baska hangi soze inanacaklar?*
Celal Yıldırım	:	Bundan (Kur’ân’dan) sonra artık hangi söze inanırlar?
Diyanet İşleri (eski)	:	Kuran’dan başka hangi söze inanacaklar?
Diyanet Vakfi	:	Onlar artık bundan (Kur’an’dan) sonra hangi söze inanacaklar.
Edip Yüksel	:	Artık bundan sonra hangi hadise (söze) inanırlar?
Elmalılı Hamdi Yazır	:	Artık bundan sonra hangi söze inanacaklar?
Elmalılı (sadeleştirilmiş)	:	Artık bundan sonra hangi söze inanacaklar?
Elmalılı (sadeleştirilmiş – 2)	:	Artık bundan (Kur’an’dan) sonra hangi söze inanacaklar?
Fizilal-il Kuran	:	Onlar Kur’an’a inanmadıktan sonra hangi söze inanacaklar?
Gültekin Onan	:	Artık onlar, bundan sonra hangi söze inanacaklar?
Hasan Basri Çantay	:	Artık bundan sonra hangi söze inanacaklar onlar?
Hayrat Neşriyat	:	(Onlar) artık bundan (Kur’ân’dan) sonra hangi söze inanacaklar?
İbni Kesir	:	Bundan sonra artık hangi söze inanacaklar?
Muhammed Esed	:	Peki, bundan sonra, başka hangi habere inanacaklar?
Ömer Nasuhi Bilmen	:	Artık bundan sonra hangi bir söze inanıverirler?
Ömer Öngüt	:	Artık onlar bundan sonra hangi söze inanacaklar?
Şaban Piriş	:	Bundan sonra hangi söze inanacaklar?
Suat Yıldırım	:	Artık bu Kur’ân’a da inanmazlarsa, hangi söze inanırlar acaba?
Süleyman Ateş	:	Onlar bun(a inanmadık)dan sonra hangi hadise (söze) inanacaklar?
Tefhim-ul Kuran	:	Artık onlar, bundan sonra hangi söze inanacaklar?
Ümit Şimşek	:	Bundan sonra daha hangi söze inanacaklar?
Yaşar Nuri Öztürk	:	Artık bundan sonra hangi hadise/söze iman edecekler?

Kaynak: http://www.kuranmeali.org/77/murselat_suresi/50.ayet/kurani_kerim_mealleri.aspx

|

Genelde MEAL SAHİPLERİ ve özellikle Hadisleri toptan reddeden/inkâr eden Meal sahipleri bu kelimeyi: HADİSE/SÖZE İNANANCAKLAR olarak tercüme ederler, yanlış ta değildir. Ancak bu kelimeye bu manâyı yüklerken, arka plândaki stratejileri: KUR’AN’IN BU AYET İLE HADİSLERİ REDDETTİĞİ GÖRÜŞÜNÜN KABUL GÖRMESİNİ SAĞLAMAKTIR!..

Aşağıda Meal sahiplerinin pek çoğunun; “Hadise/söze inanacaklar” olarak verildiği görülür. Ancak burada Muhammed Esed ve Ahmed Hulusi bu ayeti bize göre en uygun şekliyle vermişlerdir.

Çünkü MÜRSELAT SURESİ’nin tamamını aşağıya aldım. Lütfen BİR BÜTÜN OLARAK BAŞTAN SONA OKUYUNUZ. Göreceksiniz ki; ALLAH MÜTHİŞ BÖLÜM BÖLÜM NEREDEYSE DEĞİNMEDİK KONU BIRAKMAMAKTADIR; HEM GÜNÜMÜZ VE HEM GELECEKLE İLGİLİ BİR ANLAMDA HABERLER VERMEKTEDİR; dolayısıyla en son olarak ta konuyu şöyle bağlamaktadır:

«50. Peki onlar bundan (Kur’an’ın verdiği haberden) sonra,
hangi habere inanacaklar?» 

Şimdi Sureyi bir bütün olarak birlikte okuyalım. Ve sizler de lütfen görüşlerinizi yorum kısmında belirtiniz. Allah ilminizi ve imanınızı/kavrayışınızı arttırsın inşaallah.

Daha sonra da Hadis ve Haber ile ilgili bir iki açıklamada bulunacağız.

 

 

MÜRSELÂT SURESİ

|
İniş Sırası: 33 • Mushaf Sırası: 77 • Mekki Sure • 50 Ayettir

|
  Rahmân ve Rahîm Allah’ın adıyla

|
1. ANT OLSUN birbiri ardınca gönderilen(melek)lere,
2. esip savuranlara,
3. yaydıkça yayanlara,
4. ayırdıkça ayıranlara,
5. bir hatırlatma bırakanlara;
6. özür veya uyarı için!
7. Size söz verilen şey muhakkak gerçekleşecektir.

8. YILDIZLAR görülmediğinde,
9. gök yarıldığında,
10. dağlar ufalanıp savrulduğunda,
11. elçiler için vakit belirlendiğinde!
12. Bunlar hangi gün için ertelenmiştir?
13. Ayırma günü için.
14. Ayırma günü nedir, sen nereden bileceksin?
15. O gün yalanlayanların vay haline!

16. BİZ öncekileri helâk etmedik mi?
17. Sonra arkadan gelenleri de onların ardına takarız.
18. Suçlulara işte böyle yaparız.
19. O gün yalanlayanların vay haline!

20. SİZİ basit bir sudan yaratmadık mı?
21. Onu sağlam bir karargâha yerleştirdik,
22. belirlenmiş bir süreye kadar.
23. Bir ölçüyle biçimlendirdik. Ne güzel biçim vereniz Biz!..
24. O gün yalanlayanların vay haline!

25. YERYÜZÜNÜ bir toplantı/toplanma yeri kılmadık mı?
26. Dirilere
ve
ölülere!
27. Orada sabit yüksek yüksek dağlar oturtup,
size tatlı bir su içirmedik mi?
28. O gün yalanlayanların vay haline!

29. HAYDİ, yalanlıyor olduğunuz şeye gidin,
30. üç kola ayrılmış bir dumanın gölgesine gidin;
31. ne gölgelendirir, ne de alevden korur.
32. O cehennem, ağaç gövdesi gibi kıvılcımlar atar.
33. Her biri, sanki kızgın sarı madenden oluşmuş,
dev gemi halatları gibidir!
34. O gün yalanlayanların vay haline!

35. BU konuşamayacakları bir gündür.
36. Onlara özür dilemeleri için izin de verilmez.
37. O gün yalanlayanların vay haline!

38. SİZİ
ve
öncekileri bir araya topladığımız hüküm/ayırma günüdür bu!
39. Eğer bir tuzağınız varsa haydi hemen Bana bir tuzak kurun!
40. O gün yalanlayanların vay haline!

|

BÖLÜM 2

41. ŞÜPHESİZ kötülüklerden sakınanlar gölgeliklerde
ve
pınar başlarındadırlar.
42. Gönüllerinin/canlarının çektiği meyveler arasındadırlar.
43. (Kendilerine): “Yaptıklarınızın karşılığı olarak afiyetle yiyin
ve
için” (denir).
44. Biz iyilik edenleri işte böyle mükâfatlandırırız.
45. O gün yalanlayanların vay haline!

46. YİYİN
ve
biraz yararlanın.
Doğrusu siz batağa saplanmış suçlu kişilersiniz.
47. O gün yalanlayanların vay haline!

48. ONLARA:
“(Allah’a) rüku edin/saygıyla eğilin” denildiği zaman,
(Allah’a) saygıyla eğilmezler/rüku etmezler.
49. O gün yalanlayanların vay haline!
50. Peki onlar bundan (Kur’an’ın verdiği haberden) sonra,
hangi habere inanacaklar?

 |

|

(Aşağıdaki Yazıların Kaynağı: AKÇAĞ YAYINLARI, Prof.Dr. İbrahim Canan’ın “Kütüb-i Sitte Muhtasarı ve Şerhi” isimli eserden, Hadis Ansiklopedisi, I. Cilt)

HADÎS: Hadîs, Araplar arasında İslamdan önce de kullanılan bir kelime olarak söz demektir. Tahdîs masdarından, haber vermek manasında bir isimdir. Istılah olarak, İslâm âlimleri Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın sözlerini ifâde için kullanmışlardır. Birçok hadîsçiler, hadîs deyince Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın, münhasıran sözlerini kastetmiş iseler de, fukahâ ve usuliyyûn ile bazı hadîsçiler, zamanla, bu kelimeyi sünnet’le aynı manada kullanarak Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’a nisbet edilen söz, fiil, tahrir vs. nevinden her şeye ıtlak etmişlerdir.

Hâdis kelimesini bâzı âlimler, sonradan vukûa gelen “yeni” manasında da görmüşlerdir. Nitekim hâdis kelimesi aynı köktendir ve sonradan olan şey demektir. Mahlûkât hâdis’tir. Çünkü Allah tarafından zaman içinde yaratılmıştır. Bunun zıddı kadîm’dir. Öyle ise Allah’a ait olan Kur’ân kadîm’dir. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’a ait olan şey ise hadîs’tir. Âlimler, bu sebeple, Türkçemizde, Kur’an’ı kastederek ifade edeceğimiz Allah’ın sözü manasını Arapça olarak hadîsullah tabiriyle ifâde etmekten kaçınıp kelamullah tabirini kullanırlar.

Hadîs kelimesi lügat manasında olmak üzere Kur’ân-ı Kerîm’de bir çok ayetlerde kullanılır.

 وَإذا رَأيتَ الّذِينَ يخوضوُنَ في آيَاتِنَا فاعرضْ عَنْهُم حتى يَخُوضُوا في حديثٍ غَيْرره وامّا يُنْسِيَنّك

Meâlen “Ayetlerimiz hakkında (münasebetsizliğe) dalanları gördüğün zaman onlar

Kur’ân’dan başka bir sözle meşgul oluncaya kadar kendilerinden yüz çevir.” (En’âm, 68).

Kezâ şu âyette de hadîs kelimesi lügat manasındadır:

 اللَّهُ نزّلَ احسنَ الحديثِ كِتاباَ مُتشَابِهاً مَثنى

Meâli: “Allah, âyetleri birbirine benzeyen ve yer yer tekrar eden Kitab’ı, sözlerin en güzeli olarak indirmiştir.” (Zümer, 23).

Buhârî’nin Sahîh’inde de yer alan bu rivayette hadîs kelimesi iki sefer kullanılmakta, bilhassa ikincisi tamamen ıstılahî mana taşımaktadır, meali şöyle:

لَقَدْ ظَنَنْت يا أبا هُرَيرةَ أن  يُسألنِي عن هذا الحديثِ أحدٌ أوّل منكَ لما رأيت من حرصك على الحديث

“Ey Ebû Hüreyre, bu haber (hadîs) hususunda senden önce bir başkasının soru sormayacağını tahmîn etmiştim, zira senin hadîs’e olan hırsını biliyordum.”

Şurası muhakkak ki, Ümmet, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın sözlerine hadîs deme âdetini Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’dan sâdır olan bu ve benzeri kullanmalardan almış ve ıstılahlaştırmıştır. (Kaynak: Prof.Dr. İbrahim Canan’ın “Kütüb-i Sitte Muhtasarı ve Şerhi” isimli eserden, Hadis Ansiklopedisi, I. Cilt)

|

HABER: Hadîs mânâsında kullanılan kelimelerden bir diğeridir. Haber de geçmişten bir nakli ifâde eder, tıpkı hadîs gibi. Lügat yönünden mânanın aynı olmasına rağmen, çoğunlukla tarihî hâdiselerin nakline haber, Hz. Peygamber’le ilgili nakillere hadîs denmiştir. Ahbârî de tarihçi demektir. Şu halde, hadîs ve haber kelimeleri husus-umum münâsebeti içindedirler: Her hadîs bir haberdir, ancak her haber hadîs değildir. (Kaynak: Prof.Dr. İbrahim Canan’ın “Kütüb-i Sitte Muhtasarı ve Şerhi” isimli eserden, Hadis Ansiklopedisi, I. Cilt)

|

|

(Aşağıdaki yazıların Kaynağı ise: Hadîs Usulü, Prof.Dr. Talat Koçyiğit, Diyanet Vakfı Yayınları’ndan alıntılanmıştır).

Hadîsin Lügat ve Istılah Manâsı

Hadîs, lugatta kadîm’in zıddı cedîd (yeni) manâsına geldiği gibi, haber manâsına da gelir ve bu kelimeden türeyen bazı fiiller, haber vermek ve nakletmek gibi manâlarda kullanılır. Kur’ân-ı Kerîm’in “Demek onlar, bu söze inanmazlarsa, arkalarından üzülerek kendini helak edeceksin.” mealindeki âyetinde geçen hadîs kelimesi, söz veya haber manâsında kul­lanılmış olup bu kelime ile Kur’ân kasdedilmiştir. Duhâ sûresinin 11 inci âyetinde geçen ve bu kelimeden türeyen fehaddis fiili ise, anlatmak veya haber vermekten emir sığasında kullanılmış ve “Rabbının nimetini şük­rederek anlat.” manâsı kasdedilmiştir.

Daha sonraları, kelimenin kullanılışında bazı gelişmeler olmuştur. Umumî manâsında herhangi bir değişiklik görülmemekle beraber, dînî çev­relerde bazı haber çeşitlerine isim olarak verilen özel bir manâ kazanmıştır. Ibn Mes’ûd’tan nakledilen bir haberde bu manâ açık bir şekilde görülür. İbn Mes’ûd demiştir ki: “En güzel söz, Allah’ın Kitabı’dır.”

Nihayet hadîs lafzı, Hazreti Peygamberin sözlerine ıtlak olunmuş ve onunla ilgili bütün haberlere hadîs denilmiştir. Ebû Hureyre tarafından so­rulan bir soruya Hazreti Peygamberin verdiği cevapta bu kelime, bizzat Hazreti Peygamber tarafından bu manâda kullanılmıştır. Ebû Hureyre, Hazreti Peygambere: ” yâ Rasûlallah! Kıyamet günü senin şefaatine nail olacak en mes’ûd kimse kimdir?” diye sorduğu zaman, Rasûlullah (s.a.s.) ona şu cevabı vermiştir: “Senin hadîse karşı olan iştiyakını bildiğim için, bu hadîs hakkında hiç kimsenin bana senden Önce soru sormayacağını tahmin etmiştim. Kıyamet günü benim şefaatime nail olacak en mes’ûd kimse, hulûs-ı kalble lâ ilahe illa’llah diyen kimsedir” 

|

Haberin Lügat ve Istılah Manâsı

Lügat yönünden herhangi bir şey veya bir mesele ile ilgili olarak nak­ledilen bilgi manâsına geldiğini söyleyebileceğimiz haber, hadîs ilminde, hadîs kelimesinin müradifî olarak kullanılmış ve haber denildiği zaman, Hazreti Peygamberin hadîsleri anlaşılmıştır. Bununla beraber, haberle hadîs arasında ayırım yapanlar da olmuştur. Bunlara göre hadîs, yalnız Hazreti Peygamberden nakledilen sözler için kullanılır. Haber ise, Hazreti Peygamberin dışındaki kimselerden nakledilen sözlerdir. Nitekim Hazreti Peygamberin sözleriyle meşgul olanlara mühaddis denildiği halde, tarih, kısas, hikâye ve benzeri nakillerle uğraşanlara ahbârî denilmiştir. Bazıları da, haberle hadîs arasında umûm husus mutlak bulunduğunu söyleyerek, her bir hadîsin haber olduğunu, fakat her çeşit habere hadîs de­mlemeyeceğini ileri sürmüşlerdir. Buna göre, haber daha umûmî manâ ta­şımakta ve Hazreti Peygamberin sözleriyle birlikte sahabe ve tâbi’ûndan nakledilen sözler de bu manâ içine girmiş bulunmaktadır.

Haberler, ister Hazreti Peygamberin sözlerine delâlet eden hadîs şek­linde olsun, ister sahabe ve tâbi’ûn ile başkalarından nakledilen söz şek­linde olsun, rivayet yolu ile bize geliş şekilleri çok defa birbirinden farklı olur ve bu farklı durumları itibariyle değişik isimler alırlar. Meselâ bir haber, ilk kaynağından itibaren, her nesilde sayısı belirsiz kalabalık bir ce­maat tarafından rivayet edilirse, bu habere mütevâtir denir. Eğer haber, tevatür  derecesine ulaşmaz ve râvileri  sayılabilecek belirli  şahıslar tarafından nakledilmiş olursa, bu çeşit haberler de Ahâd’tan sayılır ve haber-i âhâd adını alır. Râvileri sayılabilir olan âhâd haberlerden herhangi biri, herhangi bir nesilde en az üç kişi tarafından nakledilmiş olursa, bu haber meşhur, râvi sayısı yine herhangi bir nesilde ikiye düşerse azız, bire düşerse garîb adını alır.

Mütevâtir haberler, aşağıda da açıklanacağı üzere, râvilerinin yalan üzerinde ittifakları aklen ve âdeten mümkün olmadığı için kesinlik ifade ederler ve hadîs ilminin araştırma konusu içine girmezler. Çünkü hadîs il­minin gayesi, hadîslerin araştırılarak sahîh ve zayıf olanlarının ayırt edil­mesi ve sahîh olanlarla amel edilmesinin sağlanmasıdır. Mütevâtir ha­berler, gelişleri itibariyle sağlam ve güvenilir haberlerdir ve bu yönden araştırılmalarına gerek yoktur. Âhâd haberler ise, mütevâtirin kesinliğine sahip olmadıkları için, aralarında makbul olanlar bulunduğu gibi, merdûd olanlar da vardır ve bunların birbirinden ayırt edilmesi, râvilerinin doğruluk ve yalancılık yönünden araştırılıp rivayetlerinin değerlendirilmesine bağlıdır. Bu sebepledir ki hadîsçiler, mütevâtir dışında, rivayet yolu ile gelen bütün haberleri veya hadîsleri araştırmaya tâbi tutmuşlar ve bu u.-.lş-tırma neticesinde sahîh olanım sakîm veya zayıf olanından, yahut makbul olanını merdûd olanından ayırmışlardır. Bu da âhâd haberlerin, makbul ve merdûd olmak üzere iki kısımda incelenmeleri neticesini doğurmuştur.

îşte, bundan sonraki bölümlerde, Hazreti Peygamberden naklediten hadîslerin değerlendirilmesi yönünden hadîs ilminin en önemli ko­nularından birini teşkil eden bu taksimat gözönünde bulundurularak haber çeşitleri üzerinde ayrı ayrı durulacaktır. Burada şuna da işaret edelim ki, haber lafzının, hadîs lafzına nisbetle daha şümullü olması ve hadîs ilmi içe­risinde sahabe ve tâbi’ûndan gelen sözlerin de incelenmesi dolayısıyle, bu ki­tabımızda, hadîs lafzı yerine, onun müradifi manâsında çok defa haber lafzı kullanılmış ve meselâ haberlerin mütevâtir ve âhâd çeşitleri incelenirken, bununla mütevâtir ve âhâd hadîsler kasdedilmiştir.

|

Mevkuf Hadis (Mevkuf Haber) Ne Demektir?

Senedi muttasıl olsun veya olmasın sahabeye dayandırılan söz, fiil ve takrirlere mevkûf hadis denir. Bu hadis merfû hükmünde olmadığı sürece kesin delil olarak kabul edilmemiştir.
Merfû hükmünde olan mevkuf hadisler; sahabenin, “şöyle emrolunduk”, “şöyle nehyolunduk”, “bize mubah kılındı”, “bize farz kılındı”; “şöyle söylerdik”, “şöyle yapardık”, “şöyle yaparlardı”, “şöyle söylerlerdi”, “şöyle yapılmasında bir beis görmezdik”; “şu da sünnettendir”, “sünnette şöyle buldum”, “sünnet şöyle idi” gibi sözlerle verdikleri haberlerdir. Sahabenin, îmân, Kur’ân-ı Kerim’in nuzülü, gaybî konular ve bir fiilin Allah’a itaat ya da isyân olduğunu bildirmek gibi kendi görüşleri olması muhtemel olmayan naklî konulardaki sözleri de merfû hükmündedir. Yukarıda sayılanların dışında, direkt olarak sahabeye dayandırılan sözler, merfû hükmünde olmadığından, dinde delil olmaz.

 

Kaynak: Hadîs Usulü

Talat Koçyiğit

DİYANET VAKFI YAYINLARI

 |

|

«Allah Rasûlünün mescidi, bir Üniversite gibiydi. Kur’an
öğrenilirdi. O günkü çağdaş bilimler öğrenilirdi. Herkesin
öğrenebildiği miktar farklı idi. Her farklılık bir derece oluşturuyordu.
Ancak bütün öğrenilenler birbirine paralel idi
ve aralarında zıtlık, çelişki yoktu. Aynı zamanda ilmi, tatbikat
ile daha çabuk ve doğru dürüst öğrenmekteydiler.
Yaklaşık 19 yıldır ilim öğreniyorlardı. Elbetteki yeni müslüman
olmuş birisinin Kur’an’dan öğrenebildiği ve tatbik
edebildiği, yani; ilmi daha az olacaktı. Bu yeni müslümanların
elinde cilt haline gelmiş Kur’an olmadığı için, yeni bir
Sûredeki bazı ayetleri anlamak için de sibaka gitmek
gerekiyordu. Bu nedenle önceki ayetleri, Sûreleri bilenler
bilmeyenlere öğretiyorlardı. Zaten bazı kişilerin, bazı
Hadisler’in manâsını yanlış anlayarak, yanlış nakletmelerinin
temelinde bu durum bulunuyordu. Önceyi
bilmeyen bir kişi, duyduğu bir sözün gereğini, gereği gibi
değerlendiremiyor ve yanlış nakledebiliyordu. Bu sebebten
dolayı Hadis’i yorumlamak için, değerlendirmek için bütün
Kur’an’ı bilmek gereklidir.» [Hukuk Usûlü ve Sünnet, Sayfa: 384]

 

Bu yazı Pazar, 01 Temmuz 2012, 02:22 tarihinde Ayetlerle Düşünmek, Çeşitli Görüşlerimiz, Sünnet Üzerine kategorisi altında yayınlandı. Bu yazıya yapılacak yorumlardan haberdar olmak için RSS 2.0 beslemesini kullanabilirsiniz. Yorum yapma ve pingleme kapalı.