Asıl saygıya değer olan, eleştiren kişi değildir; güçlü adamın nasıl tökezlediğine ya da işi yapanın eksik olduğu noktaya dikkat çeken de değildir.
Saygınlık, gerçekten meydanda olan, yüzü toza toprağa, tere ve kana bulanmış, yiğitçe çabalayan, düşen ve her seferinde ayağa kalkan, büyük coşkuları, yürekten bağlılıkları bilen ve kendini değerli bir amaca adayan, en iyi durumda üstün başarının utkusuna ulaştığının, en kötü durumda _yani başarısız olursa_ en azından büyük bir cesaretle savaşım vererek başarısız olduğunun bilincinde olan; böylece, ne utkuyu ne yenilgiyi bilen ürkek ruhların arasına katılmayan kişiye attir…
(BİR İLİM ADAMI DEYİŞLERİNDEN)
Bir cevap yazın