BABALAR VE OĞULLAR
Hz. Adem’den bu yana bitmez tükenmez bir sorundur Baba ve Oğul meselesi.
Gelmiş geçmiş bütün ailelerde illaki bu sorun yaşanır.
Baba ister ki; evlatlarım itaatkâr olsunlar, beni üzmesinler.
Evlatlar da ister ki; babamız anlayışlı olsun, her dediğimiz yerine getirilsin.
Kimi evlat zengin babaya sahiptir, kimisi de fakir.
~ «HER OĞUL babasıyla ilişkisinde adam olur: İster onu taklit ederek ister ona karşı çıkarak, ama daima babasını referans alarak.»
~ «ASLINDA her oğul babasını sever. Çoğu oğul babasından korkar. Fakat çok az oğul babasını anlar ve ona saygı duyar. Ve çok daha azı babasına hayranlık besler. Ama her oğul babasını sever ve mutlaka özler. Mantığın özdeşlik ilkesine aykırı bir şey olarak baba hem sevilen hem korkulan, hem özlenen hem saygı duyulan ve aynı zamanda da anlaşılmayan ve asla yeri doldurulamayandır.»
~ «BABA OĞUL İLİŞKİSİ, bütün başka insanî ilişkiler gibi ve belki daha da fazla yanlış anlamalara açıktır. Babalar ve oğullar birbirlerini bir gün anlayacakları umutlarını hiç kaybetmeden sürekli birbirlerini anlamaya çabalarlar. Baba oğul ilişkisinin yazgısının problematik kılan budur.»
~ «OĞULLARIN yapabileceği çok şey yoktur. Çünkü babalar doğru ve doğru-olmayanın öğrenmenleridir.»
~ «BABA AFFEDENDİR. Oğul ise affedemeyen ama affetmek isteyen. Baba oğlunu affeder. Ama oğul babasını affedemez. Affedemeyen oğul yine de babasını affetmeyi çok ister. Çünkü babasıyla beraber affedemediği aslında daima kendisidir. Her oğul içten içe bilir ki babaya gücünü veren tam da bu bağışlayıcı tutumdur. Oğul bağışlandıkça baba gücüne güç katmaktadır.»
Şu sözü tekrarlamakta fayda var:
~ «HER OĞUL babasıyla ilişkisinde adam olur: İster onu taklit ederek ister ona karşı çıkarak, ama daima babasını referans alarak.»
Ve şu sözü yukarıdaki uzun cümleden alıp tekrar okumakta da yarar var:
~ «Çünkü babasıyla beraber affedemediği aslında daima kendisidir.»
__________________________________
~ «…» Sözler: “Oğullar ve Babaları” adlı eserden alıntıdır; Paradigma Yayıncılık, Editörler: Ahmet Nezihi Turan – Gökhan Yavuz Demir, Birinci Baskı, Haziran 2010.
Bir cevap yazın